احمدی نژاد در سوریه یک سوال جدید مطرح کرد : آیا غربیها حاضرند یهودیها را در خاک خود بپذیرند ؟ .سوال قبلی احمدی نژاد هم بر همین مبنا بود : اگر یهود کشی واقعیت دارد چرا کشورهای غربی بخشی از خاک خود را به یهودیان نمی دهند .
این دو سوال بر سه پیش فرض واحد استوار است و آن اینکه :
تشکیل اسراییل کار کشورهای غربی است .
یهودیان چشم و گوش بسته به هر جایی که غربیها بگویند نقل مکان می کنند و برای آنها مسئله مهم فقط داشتن یک سرزمین است . حالا هر جا که می خواهد باشد .
تمام یهودیانی که هم اکنون در اسراییل ساکن اند مهاجر می باشند و بومی آن منطقه نیستند .
می توان تک تک این فرضیات را با دلایل مستند تاریخی رد کرد و در نتیجه بی پایه و اساس بودن صحبتهای احمدی نژاد را نتیجه گرفت . ( گرچه از کاشف قرارداد گلستانچای ! بیش از این هم توقعی نیست ) . اما بر فرض محال که اظهار نظرهای ایشان منطقی و صحیح باشد جای دو سوال باقی می ماند :
آیا این سخنان منافع ملی ایران را به خطر نمی اندازد ؟
آیا این سخنان سودی برای ملت مظلوم فلسطین دارد ؟
شاید احمدی نژاد یک آرمانگرای واقعی است که حساب سود و زیان حرفهایش را نمی کند و فقط آن چیزی را که حقیقت می پندارد به زبان می آورد که در این صورت باید گفت ایشان در راهی که در پیش گرفته بهتر است از خودش مایه بگذارد , نه از جیب و آبروی ملت ایران .عمق فاجعه وقتی روشن می شود که به یاد بیاوریم احمدی نژاد در کنفرانس مطبوعاتی اش اعلام کرد 20 سوال آماده کرده که آنها را سر فرصت خواهد پرسید .
یادم می آید یکی از مهمترین انتقاداتی که در زمان آقای خاتمی مطرح می شد توجه زیاد ایشان به مسائل خارجی و به خصوص بحث گفتگوی تمدنها بود . همان منتقدان آن روز الان به حمایت از احمدی نژاد پرداخته اند و هیچ رسانه مستقلی در کشور نیست که بگوید اگر گفتگوی تمدنهای خاتمی برای مردم ایران نان نداشت ( که داشت ) , حداقل برای ایران و ایرانی باعث سربلندی و افتخار شد . اما اسراییل ستیزی احمقانه احمدی نژاد نه تنها نان مردم را آجر کرده ( به گواهی شاخصها ) بلکه به کرات باعث محکومیت ایران در نهادهای بین المللی شده و بهترین توجیه برای شدت عمل بیشتر اسراییل در مقابل فلسطینیها .
انصافا بهترین تعبیر در مورد احمدی نژاد همان است که ابراهیم نبوی گفت : یک موتور گازی پر سر و صدا که اصلا نمی تواند راه برود و فقط هوا را آلوده می کند .