همه ادارات به اجبار کارمندان خود را به استقبال احمدی نژاد بردند . اتاق به اتاق سرکشی میکردند تا مبادا یک نفر جا مانده باشد . میهمان مهمی آمده : احمدی نژاد !!! چه کسی میتواند بگوید من نمیایم . لیست حضور و غیاب تهیه کرده اند . حراست داریم ، گزینش داریم . به راحتی نانت را آجر میکنند . اگر همین آب باریکه اداره را از ما بگیرند برای زن و بچه چه جوابی داریم ؟ مردم گرگان از دیشب اس ام اس باران شده اند: سومین سفر رئیس جمهور و هیات دولت ، استقبال 9 صبح چهار راه امامزاده عبدالله . از دو روز پیش مدیر کل همه کارمندان را در سالن جمع کرد و از همه خواست به استقبال بیایند . به معاونین خودش توصیه اکید کرد همه کارمندانتان را باید بیاورید . مدیر کل را عمیق میشناسم . ته دلش اصلاح طلب است و بعضی وقتها در جمعهای خصوصی افاضات احمدی نژاد را به سخره هم میگیرد . با خودم میگویم این چه معجزه ایست ؟! دعوت کننده به حرف خودش اعتقادی ندارد . مدعو هم تمایلی به شرکت در این دعوت ندارد . اما باز هم همه مجبوریم برویم ! این چیزی است که درکش برای کسانی که در جوامع دموکراتیک زندگی میکنند خیلی سخت است و تمام جامعه شناسان و روان شناسان دنیا باید روی این قضیه کار کنند : چطور میتوان ترس مردم را از دیکتاتورها ریخت ، چطور مردمی که هیچ علاقه ای به دیکتاتور ندارند خودشان به سرباز پیاده دیکتاتور تبدیل می شوند. بگذریم ، ساعت 8 و نیم که به زور از اداره بیرون آمدیم یک هیات 70-80 نفره بودیم که همه زیر لب غرغر میکردند . مغازه دارها متلک می اندختند . بنرهای چند متری سرتاسر خیابانها را پوشانده . همه جا پلیس بود . استفاده از پلهای عابر پیاده ممنوع شده بود . هر اداره ای چند بنر بزرگ در خیر مقدم به رئیس جمهور و چند تا هم برای خیرمقدم به وزیر مربوطه خودشان ( سال اصلاح الگوی مصرف !! ) . وسط راه همراه چند نفر دیگر مسیر را جدا کردم و به طرف خانه برگشتم . راننده تاکسی غرغر میکرد : همه راهها را مسدود کردند از صبح نتونستم درست کار کنم . صف بچه مدرسه ایها که به استقبال برده میشدند توجه مرا جلب کرد . یک عکس گرفتم